VNG start Werkgroep Zorg en Veiligheid Jeugd
Een knelpunt in jeugdbeleid is dat er geen verbinding is tussen het zorg- en het veiligheidsdomein. Bestuurlijk én ambtelijk zijn dit in veel gemeenten aparte kolommen, die elkaar niet kennen en weinig weten van elkaars afspraken. Om dit te veranderen is er nu de Werkgroep Zorg en Veiligheid Jeugd
Kick off
Op de Voor de Jeugd Dag van 6 november was de kick off van de nieuwe werkgroep Zorg en Veiligheid Jeugd, die de VNG in het leven heeft geroepen. Naast een royale opkomst van de mensen die elkaar vanaf nu in deze werkgroep 3 tot 4 keer per jaar gaan treffen, was er ook belangstelling vanuit de landelijke instanties die bij dit onderwerp betrokken zijn. Zoals de Raad voor de Kinderbescherming, het ministerie van Justitie en Veiligheid en het Kinderrechtencollectief.
Astrid Jansen, VNG projectleider Zorg en Veiligheid gaf het startsignaal voor de Werkgroep. Daarna benoemde Kitty van Julsingha de doelstellingen van de werkgroep. Dit deed zij vanuit het ondersteuningsprogramma Samenwerking met Jeugdbescherming en Jeugdstrafrecht, ook namens programma-adviseur Corine van der Sluijs. Vervolgens was het woord aan Adri van Montfoort die met een aantal statements zorgde voor een levendige discussie met de zaal.
Discussie onder leiding van Adri van Montfoort
Van Montfoort gaf om te beginnen aan dat er geen hulp kan worden geboden of gevraagd, zonder dat er sprake is van recht(en). Maar ook dat er geen recht (maatregel, juridische uitspraak) mogelijk is, zeker bij jeugd, zonder dat er sprake is van hulp. Zorg en Veiligheid zijn dus niet twee domeinen, maar moet je zien als verbonden invalshoeken voor al het jeugdbeleid.
Hierbij waarschuwde Van Montfoort dat ‘alles’ aanpakken en in één beleid verwoorden vooral betekent dat je vastloopt. Beter is het om daar te beginnen waar het urgent is, van daaruit afspraken te maken en samenwerking te starten. Je zal zien dat de ervaring op dat urgente gebied uitstraalt naar de andere beleidsonderwerpen!
Onzichtbare ‘olifant’ in het sociaal domein
Een belangrijke waarschuwing die Van Montfoort meegaf was dat onzekerheid de onzichtbare ‘olifant’ is in het sociaal domein. Daar moet je mee kunnen omgaan. Het is niet mogelijk zaken dicht te timmeren en alles goed te doen. Wat helpt is te zoeken naar verbinding en te durven doen.
- Kijk uit voor discussie om de discussie over “regie”. Bekijk welke instantie de beste verbinding heeft met de doelgroep en maak van daaruit afspraken. Maar het is een feit dat zo’n aanpak niet makkelijk is.
- Voor de Werkgroep adviseert Van Montfoort om te kijken naar thema’s die spelen in diverse regio’s, daar groepjes mee te maken en die ervaringen en ideeën uit te laten wisselen. Dat kan dan ter inspiratie terugkomen in de landelijke werkgroep.
- Voorkom dat de werkgroep saai wordt. Werk met creatieve werkvormen zoals de Munchhausen beweging, zodat de werkgroep iets toevoegt aan wat er al is!
- Zorg dat je aansluit bij onderzoek dat werkt.
Wat moet de werkgroep opleveren?
Daarvoor kwam vanuit de zaal het volgende wensenlijstje:
- Toewerken naar een netwerk
- Voldoende collega’s Veiligheid erbij betrekken
- Zoeken hoe we taken en verantwoordelijkheden in de keten van Zorg en Veiligheid meer in elkaar kunnen schuiven
- Gedeelde visie ontwikkelen van zaken die we landelijk willen regelen, aan de hand van input regio’s die op dat onderwerp de ‘energie’ hebben.
Ten slotte
- De Raad voor de Kinderbescherming bood aan om kennis en gegevens in te brengen in de werkgroep als dat helpt.
- Het Kinderrechtencollectief gaf aan: zorg dat kennis bij ouders en kind over hun rechten op de agenda komt. En dat er een aanpak is, waarbij je als gemeente op ‘assesst’. Denk aan participatie van ouders en kind!
- Vanuit een gecertificeerde instelling (GI) kwam het advies: zorg voor een doorgaande lijn van preventief beleid naar gedwongen kader met goede samenwerking met betrokken partijen in het stelsel.
Zoek een zorg- en veiligheidshuis >